Gebaseerd op waar gebeurde feiten

Ik heb het altijd geweten: die betweterige, pseudo-artistieke, linke en veel te linkse bloggers die het telkens weer zo goed kunnen uitleggen zijn dan toch geen haar beter dan de politiekers. Keihard proberen te scoren in aanloop naar de volgende verkiezingen (een nieuwe update van Freaqs Blog 40), dan merken dat ze - nota bene met dank aan de luireterigheid van de rest van Bloggend Vlaanderen - op 1 beland zijn, om er vervolgens drie weken het absolute zwijgen toe te doen en ergens in het gezelschap van een keurgroep aan weelderige blondines cocktails te gaan drinken op kosten van de kleine surfer.


Of wacht, ik ben verhuisd, juist. Ik kan me ondertussen al ternauwernood meer voorstellen hoe het was om in een appartementje te wonen met zicht op de Groene Vallei en geniet al volop van de grijzende gevels van Ledeberg. Dure woorden als verwerkingsproces en dergelijke zijn dus niet van toepassing en voer voor de damesbladen. Bovendien zeggen de mensen hier vriendelijk goedendag en zijn er heerlijke kippebilletjes te koop op de zondagsmarkt. Niet dat mijn lezers daar veel mee aan kunnen, maar na de iets te losse confessies over mijn cinemabezoek in mijn vorige post moet ik van mijn image director dringend even afstand nemen van goedkope duurdoenderij.

Of financiële crisis zoals men het ook pleegt te noemen, die een eerste orgelpunt beleefde nadat ik op vrijdag 26 september mijn adreswijziging besloot door te geven aan wat even later (no time for tissues) floeps de Nationale Bank bleek te zijn geworden. Flexible solutions indeed voor een sector die anders van geen staatsinmenging moet weten. Daar konden ze bij Club Brugge niet mee lachen (Jacky Matthysen: "Blijkbaar is het nu zover gekomen dat onze federale regering de shirtsponsor van Anderlecht kan zijn - ik stel alleen maar vast") en een ziedend telefoontje naar de top van Dexia later hadden we zowaar twee nationale kassen. Alstublieft, dankuwel!

Al sjans dat Base niet in het bankwezen zit.