dinsdag 7 april 2009

Ook dat is de Ronde van Vlaanderen

Het stond in de gazet, bij monde van voorzitter van de Boerenbond Piet Van Themsche: "'Het water staat de landbouwbedrijven aan de lippen. Maar wij zijn niet zo zichtbaar als de banken of de autofabrieken. Dus is een campagne gepast." Een campagne die gisteren startte ergens ter hoogte van het Oost-Vlaamse Bottelare, alwaar ik passeerde in mijn poging een zonnige maar eenzame namiddag weg te fietsen. Net toen ik de grote baan van Merelbeke naar Hundelgem overgestoken was, hoorde ik op mijn linkerkant iemand luid 'eyla, eyla!' roepen.


Vermits ik netjes op de rijbaan aan het fietsen was en geen banden heb met de Zwalmstreek en er dus redelijkerwijs niemand aldaar van mijn recentelijke uitspattingen op de hoogte kan zijn, ging mijn blik al snel radargewijs op zoek naar de daadwerkelijk toegeroepenen. En jawel, daar stonden ze, even verderop aan de kant van de weg: een pregepensioneerd koppel, klaarblijkelijk pauzerend op fietstocht, dat iets onduidelijks aan het doen was aan de rand van een akker waarbij de hand van de mannelijke helft naar de grond en vervolgens weer naar boven ging.

Was het een papiertje dat gevallen was? Was het een oefening van de fit-o-meter? Was het een alternatieve bevoorrading? Of was het diefstal van gewassen? Ik weet het niet, maar nog altijd luid 'eyla' roepend stapte de boer van zijn tractor in de richting van de twee staatsbonners. Waarop die zich met kwieke step opnieuw op hun zadel hesen om hun tocht verder te zetten. Overpeinzend wat er precies gebeurd kon zijn, fietste ik hen voorbij, tot ik even later in mijn overpeinzingen gestoord werd door het geluid van gesmeerde kettingen achter mij. Ik keek achterom, ervan uitgaand dat ik vrij baan zou moeten geven aan enkele wielertoeristen.

Het was echter geen Volderke maar een kolderke. Ik wist eerlijk gezegd niet dat geprepensioneerden zo'n snelheid konden halen, met rechte rug op hun respectievelijke dames- en herenfiets. Terwijl hun leeftijdsgenoten anders toch altijd netjes over de hele breedte van de baan koppig in mijn weg blijven rijden. Mijn routebeschrijving droeg mij op even verder rechtsaf te slaan -wat ik ook deed- maar het geluid van een naderende tractormotor deed mij beslissen om even te stoppen en mijn groeiend vermoeden aan de zich achter mij afspelende realiteit te toetsen. En jawel. Ook van die tractoren wist ik niet dat die zo snel gingen.

Overigens weinig galant van de geprepensioneerde dat hij zijn vrouw zomaar op 10 seconden reed, zonder dat daar een Muur of een Bosberg of botsende ploegbelangen kwamen bij kijken. Ik gevoel nog altijd enige spijt dat ik er niet achteraan gefietst ben om de afloop mee te maken. En dat er geen helikopters of motoren met cameramannen in de buurt waren. En in retrospectief ook dat er geen boer met landbouwwerktuig in de buurt was toen Pozzato zondagmiddag zijn lege drinkbus ergens op een akker gooide. Want ik had het Michel Wuyts zo graag horen zeggen terwijl de tractor zich een weg baande tussen het volk op de Koppenberg:

'Ook dat is de Ronde van Vlaanderen'