woensdag 29 juli 2009

Herschapen tot kunstwerk

"Maar eerst moeten we door dat kut-België", zei een van de drie -geheel conform mijn verwachtingen net iets te vlot gemeenplaatsen en zeiken en kut in het rond strooiende - naar een soort straatgeloofwaardigheid hengelende napuberende Nederlanders in de richting van zijn twee tevens tot terminale mondigheid gepredestineerde poldermodellers terwijl ik samen met hen in de rij stond aan Gate 17 van Manchester Airport. Ze leken het best vervelend te vinden dat de goedkoopste vlucht naar hun bestemming vanuit Charleroi vertrok.


Twee weken later nam ik vanuit Arnhem een nachttrein naar Basel. Dat ik daarvoor eerst een eind het grondgebied van mijn Noorderburen op moest vond ik enkel onhandig en behalve de veel te dure kebab kon ik niets verzinnen wat mij zou tegenstaan aan een verplaatsing door Nederland. "Waarom is het dan toch dat die luidruchtig compenserende protestantse taalverlakkers zo'n hekel hebben aan ons landje?" vroeg ik me af, weze het dat deze overpeinzing zich op dat moment nog in het verwensingsstadium bevond.

Toen ik bij mijn terugkeer uit het buitenland een inlandse trein moest nemen om terug in mijn thuisstad Gent te geraken, werd het mij plots duidelijk. Het is lelijk, deprimerend en het stinkt, het regent er om de een of andere reden meestal, iedereen moet er wel eens langs en de treinende Nederlanders in de eerste plaats. Ik moest dringend plassen, dus zocht ik er de plaatselijke toiletterie op. "Dit zouden opvallende stukjes erfgoed moeten worden. Voor reizigers zijn ze de eerste kennismaking met een land of regio. Ze zouden de identiteit van het gebied dus een beetje moeten weerspiegelen", zo weet Vlaams adjunct-bouwmeester Joris Scheers.

De nu verlaten maar imposante melkproductieafdelingen van de toiletdame waren het eerste wat me opviel. Mijn schriele verschijning leek niet bij machte haar de blik uit de Blik te doen opslaan. Ook toen ik mijn muntstuk van 2 euro op de grond liet vallen om enige reactie uit te lokken, bleef het plompe geheel ter plaatse sudderen. Pas toen ik datzelfde munstuk dan maar opraapte en in het pisgeldschoteltje deponeerde, bewoog een onderdeel om mij 1 euro 60 te overhandigen, dat wil zeggen om 1 euro 60 op de tafelrand te leggen.

Toen ik na het plassen mijn handen waste (dat moet van een of ander KB) las ik het papiertje boven de wastafel:

Het is verboden in de wasbak te spuwen aub

Het beliefde mij niet te spuwen en bijgevolg was het mij niet verboden, maar ik zag er geen meerwaarde in te doen wat mij niet belieft en spuwde dan maar niet in de wastafel.

De Vlaamse bouwmeester had het over 'de 178 oude douaneposten aan de grenzen met Nederland, Frankrijk en Duitsland, die sinds de Europese eenmaking geen functie meer hebben', ik heb het over het treinstation 'Antwerpen-Berchem'. Proef die naam. Ruik eraan. Probeer een stukje. Smak luidop. Spreek de e's iets te open uit. Blijf voorzichtig. Ga goedwillig op zoek naar een stukje poëzie. Geef dat op tijd op. Spuw het uit.

Gespuwd had ik niet, maar ingevolgde het opvolgen van het KB betreffende de openbare hygiëne waren mijn handen toch nat van het water en greep ik naar de onderkant van het stuk recyclagepapier waarmee ik mij hoorde af te drogen.

Maximum twee handdoeken per klant

stond op een knibbelpapiertje gekribbeld dat onhandig op de automaat geplakt was.

"Ze zouden kunnen worden herschapen tot kunstwerk, in brons worden gegoten, overgroeid worden of opzettelijk ruïne gelaten, maar in elk geval een aantrekkelijke kennismaking met de regio moeten worden", vervolgt de Vlaams adjunct-bouwmeester. België kutland of Vlaanderen schaamstreek? Ik stel openbare toiletten voor, met de verzamelde ex-misses België als toiletdames.

Wel maximum 1 drolletje achterlaten aub.