vrijdag 30 januari 2009

Hard onder de riem

Vlaanderen gaat door een rouwproces. We zijn in schok. Zo vernam ik deze week in de gazetten over mezelf. Ik ben en ik ken nochtans de slachtoffers en de familie van het Dendermondse drama niet en ik wil dat -privacy is alles- graag zo houden. Mij choqueert dan ook de schaamteloosheid van onder andere VTM dat een aflevering van de ziekenhuisserie 'Spoed' afvoerde om plaats te maken voor een rechtstreeks debat vanuit het stadhuis van Dendermonde. Dat die Rudi Vranckx in Gaza daar maar een puntje aan zuigt.


Een debat waarin wellicht (ik ben na vijf seconden weggezapt, toen ik besefte wat ik eigenlijk aan het bekijken was) voor de tiende keer niets nieuws gezegd werd maar dat naar te vrezen valt (soms hoef je niet eens te kijken om te weten welke onzin er uitgekraamd wordt) net als de ziekenhuisserie eindigde met een cliffhanger: 'Wat bezielde de dader? Hoe moet het nu verder? Antwoord in de VTM-journaals van de volgende dagen.'

En inderdaad, enkele dagen later liet het VTM-nieuws na speurwerk van hun onderzoeksjournalist de voicemail horen van Kim De Gelder. Nieuwswaarde: 'Het monster spreekt! Het maakt zinnen!' We moeten het nochtans niet op VTM alleen steken deze keer. In het VRT-journaal mocht advocaat Jef 'ik ben niet mediageil, en die gel in mijn haar is een ideetje van de kapper' Vermassen al de dag zelf het zaakje komen duiden. Duidelijke hint aan de politiemensen en gerechtspsychiaters: rond dat onderzoek maar af, Jef heeft gesproken.

Een Vlaamse kwaliteitskrant besteedde afgelopen zaterdag -geen 24 uur na het drama- al 18 bladzijden aan de enkele feiten die bekend waren, aangevuld met een ziekmakende hoop nonsens. 'Koel, bloeddorstig, onmenselijk', kopte een andere kwakkeliteitskrant. Een 'plat préféré' over Kim de Gelder is hoogstwaarschijnlijk niet voor morgen, maar verder is de geschiedenis van de mensheid vergeven van de 'onmenselijkheden'. We zijn dus helemaal niet 'in schok', we zijn gewoon geschrokken en we staan stijf van de nieuwsgierigheid omdat dit alles zo dichtbij gebeurt.

De advocaat van Kim de Gelder wist de verzamelde media in dat verband nog het volgende mee te geven:

Kim De Gelder is geen gothic fan en liet zich bij zijn daden ook niet door films inspireren. Hij had geen schmink op, maar heeft van nature een bleke huidskleur.

Onderliggende boodschap: Hou op met die onzin, het is allemaal al erg genoeg. Moedige man.

De waanzin heeft ondertussen ook ons parlement bereikt, waar Carl Devlies en andere Erik Van Rompuys er nog eens in slaagden de tv-journaals te halen (dat was toch al weer van de BHV-commissie geleden) door hun pijlen te richten op Bert Anciaux. Na zijn uren als minister houdt Bert een publiek dagboek bij waarin hij liet optekenen:

Het shockeert ons allemaal. Ik moest ook denken aan de honderden dode kinderen in de Gazastrook, ook bewust door een agressor omgebracht en zonder dat die agressor opgepakt werd.

Typisch Bert: zit met alles en iedereen in. Vooral met alles en iedereen wat in het nieuws komt. Het duurde dan ook niet lang voor de Israëlische ambassade verontwaardigd reageerde:

Het Israëlisch offensief vergelijken met een eenzame gek die onschuldige kinderen vermoordt, is ver over de schreef.

Ze hebben natuurlijk gelijk.

Israël is geen eenzame gek, het is een geolied staatsapparaat. Het vermoordt niet bewust onschuldige kinderen, het bombardeert die enkel stoemelings terwijl ze met veel belangrijker zaken bezig zijn. Bert zal waarschijnlijk even nood gehad hebben aan wat profilering na het desastreuze verloop van zijn aansluiting bij de troepen van Caroline Gennez, maar verder valt het enigszins verwarrend te noemen dat vertegenwoordigers van het Israëlische staatsapparaat een ander verwijten over de schreef te gaan.

Al moeten we hen dan weer wel meegeven dat ze zich niet lieten inspireren door films.

Om met een hoopvolle noot af te sluiten laat Punkerke toch ook een pluim neerdwarrelen, en dat op het hoofd van actrice Ann Van den Broeck:

Naast haar vele musicalrollen, is Ann Van den Broeck ook een bekend gezicht op de Vlaamse en Nederlandse televisie. Ze speelde onder meer Beata in de soap Thuis en dokter Iris Van de Vijver in Spoed.

Van Wikipedia. Maar mijn bewondering gaat vooral uit naar de menselijkheid van Ann Van den Broeck. Niet alleen zag zij dus vorige maandag hoe een aflevering van Spoed plaats ruimde voor een louterend debat, bovendien moest zij vorige vrijdag het podium op in Steracteur Sterartiest, dat uiteindelijk uit kiesheid (dixit Wim de Vilder) een dag later uitgezonden werd:

Ik probeer ons optreden te zien als onze manier om de nabestaanden en slachtoffers een hart onder de riem te steken.

Nog diezelfde avond ben ik verschrikkelijk veel pinten gaan pakken om mijn verdriet -en dat van de nabestaanden en de slachtoffers- te verdrinken.

Of om het met de woorden van de Dendermondse burgemeester te zeggen:

Laat die mensen toch met rust.

maandag 19 januari 2009

Punkerke Anders

Uiteindelijk: of Punkerke puike postjes post of povere postjes post of pardoes stopt postjes te posten, er komen toch altijd evenveel bezoekers. Zo'n 15 à 20 per dag. Dus kan Punkerke net zo wel postjes posten. Wie par hasard predikte dat Punkerke dan net zo wel geen postjes kan posten, post dus best wederom post: provisoir gepredik past postjes niet.


Past gepoetste post dan wel? Presidenten prediken passie, premiers proberen poëzie, en Punkerke niest niet, hij praat priet. Hij rochelt gebochelde gedrochten, wringt zich in bochten en post pedante pochpost waarin hij en passant performante radioproducties als Wouter Deprez' Menense Odyssée promoot. Punkerke blijft Punkerke.

Maar toch Anders.

Want uiteindelijk.

vrijdag 2 januari 2009

De honderd-en-eerste

"Obamerika, het casino-kapitalisme en de nieuwe religie: het ecologisme." Samenzweringen suggererend neologisme, een gezonde portie hypocrisie, overheidsinitiatief verdacht maken?
U mag één keer raden wiens antwoord dit was op Humo's eindejaarsvraagjes. Jean-Marie Dedecker, juist. Voor onze Noorderburen: dat is Geert Wilders, maar dan met een modester kapsel en West-Vlaamse tongval.


JMD is de man die een politieke carrière heeft gebouwd op de aangeboren -en vaak ook best wel gerechtvaardigde- argwaan van de Vlaming tegen alles wat van bovenaf komt en die geen kans onverlet laat om die argwaan nog wat op te poken, aldus een perpetuum mobile in gang zettend dat naar te vrezen valt pas zal stilvallen wanneer hij eenmaal op de een of andere troon gehesen rijkelijk laat zelf het voorwerp van die argwaan wordt.

Nu Yves Leterme even terug naar Ieper is, heeft JMD alvast ruim baan voor een stormloop op Brussel. Tenzij het toevallig wat druk is op de Ring, maar dat lost hij wel op door even de pechtsrook te nemen (dat nutteloze baanvak wil hij graag afschaffen) of gewoon een viaduct boven die ring te bouwen voor het doorgaand verkeer. Jean-Marie De Dubbeldecker: zijn baseline Gezond verstand dient vooral om zichzelf en zijn volgelingen niet al te zeer te vermoeien met pro's of contra's en andere socialistische praat.

Zijn kiezers zijn dan ook oververtegenwoordigd bij deze facebookgroep, die oproept tot maximumsnelheden van 110/130/150 kilometer per uur op de autosnelweg in België. De 110 'als het slecht weer is', de 130 tussen 6 en 22 u en de 150 's nachts. Ik kreeg de uitnodiging nota bene net toen het smogalarm van kracht was. Luchtvervuiling mijn reet, wij willen knallen, dat sfeertje overheerst in de commentaren. Gelukkig valt hier en daar een genuanceerd geluid te horen:

Borden die waarschuwen voor flitspalen zijn niet echt een oplossing. Geen flitspalen is de enige oplossing.


En meer van dat moois.
Wie zich in de discussie wil mengen, heeft zich in te schrijven in de groep. Wat geen zinnig mens doet (all due respect voor de Bastiaen die er zich toch aan waagt). Waardoor dit stelletje gehaasten elkaar lekker verder kan opjutten en onbeschaamd uitpakt met frasen als 'Wat de Vlaming wil: ...'.

Nu begrijp ik niet waar al die mensen 's nachts zo dringend naartoe moeten dat ze per sé 150 moeten rijden. De ingewonnen tijd investeren ze toch maar in geleuter op weer een andere debiele facebookgroep. 'Jamaar, in de buurlanden...', keert hier en daar terug, waarbij verwezen wordt naar de 130 km/u maximumsnelheid in 15 van de 27 EU-lidstaten en het ontbreken van een snelheidsbeperking in Duitsland.

Maar waarbij ook gemakshalve vergeten wordt dat in België - in tegenstelling tot die buurlanden - elk boerengat (sorry, Lichtervelde) een afrit heeft. Dat België het drukstbereden autosnelwegennet van Europa heeft. En dat er in lands of the free als Canada (100 km/u), Australië (110 km/u) of de Verenigde Staten (120 km/u) helemaal niet zo vrijelijk geknald mag worden.
Het 'wij kijken verder dan onze neus lang is' waarop ze zich beroepen betreft dus enkel de neus van hun auto.

Over milieu-overwegingen durf ik het dan ook haast niet te hebben, dan komt er geheid een reactie als deze:

Mijn bomma mag gerust 120 km/u blijven rijden. Jullie groene jongens, mogen gerust 90 km/u rijden. Liefst van al gaan alle groene jongens met hun fiets, dan heb ik er helemaal geen last van.

Als er honderd wetenschappers zijn die zeggen dat een hogere snelheid de kans op ongevallen en de uitstoot van CO2 en fijn stof verhoudingsgewijs spectaculair verhoogt, dan zal er altijd een honderd-en-eerste zijn die naam maakt enkel en alleen door vol te houden dat dat allemaal fel overdreven wordt. Die honderd-en-eerste zal echter altijd meer dan 1 op 100 mensen kunnen overtuigen, omdat mensen graag horen wat ze willen horen.

In de politiek is Dedecker die honderd-en-eerste die maar bazelt wat hijzelf en een groep anderen - zijn kiezerskorps - graag horen, omdat hij daar een carrière kan rond bouwen. Wat voor gevolgen zijn gebalk verder heeft - ongevallen, verkeersindigestie, luchtverontreiniging - is van geen tel voor zijn soort van gezond verstand. Wie langer nadenkt dan de tijd die nodig is om naar zesde te schakelen, is immers een groene jongen.

Ah, ik hoef geen snelweg op om te ontvlammen.