dinsdag 10 juni 2008

Bushokje

De tristesse moet maar dringend weer eens zijn grenzen leren kennen: 'Nep-bushalte houdt Alzheimerpatiënten tegen'. Zou de bedenker complimentjes krijgen voor zijn knappe idee en goedgemutst door de witte gangen schrijden vandaag? De vullers van faits divers-rubrieken allerhande hadden er alleszins een lekkere brok aan. En de 'moehaha's en 'niet te geloven's waren niet van de lucht onder 'Schrijf hier uw reactie op dit onderwerp'.


Maar ach, was troost maar altijd zo poëtisch. Konden we maar alle muren, hekkens, belemmeringen en afsluitingen vervangen door zo'n hedendaagse plaats van bezinning temidden de barsten in het vooruitgang belovende glas en omgeven door kleurig gestifte levenswijsheden die onze nog ongeschonden jeugd er zonder nagezonden onkostennota achterliet.

Wanneer ze dan naar deze bushalte lopen voor de deur van de instelling, kunnen de verzorgers hen snel en veilig terugvinden. Ze vertellen dat de bus wat later komt en nodigen hen uit voor een kop koffie. Enkele minuten later zijn ze vergeten wat er is gebeurd.

Hier past enkel het ingetogen besef dat ook wij misschien ooit ons geluk zullen zoeken in die korte wandeling, op zoek naar een beduimeld thuis waar iemand om ons geeft. Vijf minuten menselijke moed, de splitsing van BusHalte en Vroeger, even later doodleuk weer gewist alsof ze er nooit zijn geweest terwijl een witte schort ons voor verdere vergetelheden behoedt.

En dan buiten voor het raam: een bushokje, een boom, een vergeten droom.

4 opmerkingen:

Jan zei

Moehaha
Niet te geloven

God, dat lucht op! ;-)

Your Daniel zei

Wacht maar tot ik eens een écht zwaarmoedige bui heb! ;-)

Jan zei

Geef me alvast de uurregeling door.

freaq zei

Ge zult maar een dolgedraaide pendelaar zijn die wegens die eeuwig stakende NMBS in de psychiatrie is gesukkeld...