Vlaminck: "Ik ga het nog één keer zeggen hé, of anders!"
Dewael: "Of anders wuk? Hé? Wuk?"
Vlaminck: "Anders ga'k naar de meester om te zeggen dat ik geen klasverantwoordelijke ne meer ben!"
Dewael: "Pfwoa! Alsof de meester dat gaat goed vinden. Vorige keer ging je dat ook gaan zeggen, en ge zijt mogen terugkeren met nog meer werk dan tevoren."
Vlaminck: "Ja, maar nu is het voor echt! En ik speel niet meer met u samen. En ik wil mijn bolleketten terug die ik vorig jaar gegeven heb."
Dewael: "Gegeven? Dat was eerlijk afgesproken ja!"
Vlaminck: "Ja, eerlijk afgesproken, dat kan allemaal goed zijn, maar misschien moeten we dan de afspraken ne keer veranderen, want ge zijt er ferm mee aan 't rammelen gij met mijn knikkers."
Enzoverder enzovoort.
We mogen natuurlijk hopen dat Dewael zijn 'Wuk!' laat vallen en dat Vlaminck niet dreigt van naar de meester te stappen. Maar geen kat die de krantenkoppen écht nog gelooft als die 'laatste kans' en 'Le terme' kraaien. Wij zijn ondertussen allemaal slimmer dan de gazet geworden en vragen ons enkel terloops nog eens af waar het met ons land naartoe moet. België is een kibbelend ouderpaar geworden dat al net iets te lang roept dat het rap gedaan zal zijn en in de fase gekomen is waarin in het bijzijn van de kleine besproken wordt wat er met die kleine moet gebeuren eens het zover is.
De kleine, we zullen hem maar 'Brussel' noemen om het evenwicht te bewaren, kijkt verveeld op wanneer zijn uit-de-tijdse pa en ma elkaar weer eens met veel volume en grote woorden bestoken, roept 'kan dat niet wat stiller?', en doet verder aan de afwas. En wanneer vader op zoek naar zijn Gordel in een punaise trapt die de kwaaie mama daar gelegd heeft, muist Brusselke er stilletjes van onder om boodschappen te doen voor het eten vanavond.
Samen blijven voor de kinderen dan maar?
2 opmerkingen:
Dit vind ik een heerlijke post, Punker!
Was sowieso eerst al content dat ge u niet slimmer wilde wanen dan de WB, uiteraard. ;-)
Mooie vergelijking :-).
Een reactie posten