Jaren gebouwd aan een solied geheel, een vlot draaiende mix van talent en ervaring, de Robrecht Arena uitgebreid met een derde ring zodat er 40.000 toeschouwers in kunnen, de eigen jeugd volop kansen gegund, mijn team van zevende naar vijfde geloodst, een trouwe supportersschare opgebouwd, van de Robrecht Sjotters een begrip gemaakt in afdeling V.321.
Na die jarenlange volgehouden inspanningen beslist een voetbalvoorzitter al eens om zich eventjes terug te trekken uit de dagelijkse leiding (gokschandalen, de dalende kwaliteit van de Belgische competitie, de erbarmelijke arbitrage... het wordt een mens al eens wat te veel en ik ben er al 31) en dit krijgt hij als dank:
Je team is gewist. Een tijdje geleden ben je ervoor gewaarschuwd dat jouw Hattrick-team te lang inactief was geweest. Aangezien je nog niet hebt ingelogd, is het team nu gewist. Wij doen dit omdat wij ruimte willen houden voor de mensen die echt Hattrick willen spelen. We hopen dat je er lol in hebt gehad voor zolang als het duurde! Misschien zien we elkaar nog eens. Met vriendelijke groeten, Het Hattrick-team http://www.hattrick.org
Aaah! Vaarwel de gespannen zenuwen voor de aftrap om 13 u, vaarwel het glorieuze gevoel wanneer op zondagmiddag om 14.30 bleek dat mijn glasvezelteam de al even virtuele tegenstander met 5-3 verslaan had (met drie goals van Eddie Baranowski en twee van die gouwe ouwe Kenneth Brokmose!). Gedaan met de voldane glimlach van mijn huiseconomen (salaris: 1500 per week) nadat de Arena weer eens volgelopen was voor een streekderby.
Maar ook: Gedaan met die wekelijkse stress om een ploeg op te stellen en oefenmatchen te regelen. Gedaan met het afspeuren van de transfermarkt naar interessante koopjes. Gedaan met de ontnuchtering na een kansloze 5-1 nederlaag, gedaan met het uitkijken naar een nieuwe trainer. En zo zal het misschien ook deze blog ooit vergaan: Verwaarloosd achtergelaten als een doos oude foto's op zolder en dan plots bij een verhuis in het ogenschijnlijke niets verdwenen ("We hopen dat je er lol in hebt gehad voor zolang het duurde!").
En dat is goed nieuws. Want het parallelle universum dat het internet toch nog altijd is, moet zijn plaats kennen. Hoe minder ik voor het computerscherm zit (waarom beweert trouwens iedereen
achter de computer te zitten?), hoe meer ik leef.
Wie mij dus op messenger aanspreekt met 'W
aar heb jij gezeten? Ik dacht dat je van de aardbol verdwenen was!' nadat ik me een weekje niet aangemeld heb, zou wel eens zelf plots verdwenen kunnen zijn. Daarom ben ik er nu vandoor, om alvast vandaag niet te verdwijnen.
Vaarwel Kenneth Brokmose, vaarwel Eddie Baranowski.
