KVK vs SVZW

Dat ze dat toch maar mooi geflikt hebben, Standard uit de beker keeperen. Maar dat ik daar ook eens goed moest mee lachen, toen ik met de fiets op weg naar mijn werk in Kortrijk een opschrift zag op de enige getagde muur die ze daar hebben (langs het fietspad naast de spoorweg), verkondigend: 'SVZW Boeren'. Die zit! 'SVZW Boeren!' Niet op een spoorwegbrug in Brussel of op een buskot in Gent, maar op de achterkant van een vergeten garage in... Kortrijk.


Ik moet er elke dag voorbij, een luttel half uur voor ik als frisse en montere lesgever mijn ochtendhumeur straal behoor te negeren, en werkelijk: sindsdien kom ik telkens met een brede glimlach aan op het werk - geen Bond-Zonder-Naam-spreuk (Glimlach! Nu! Vriendelijk! Naar! De! Eerstvolgende! Voorbijganger! Of! Behoor! Voor! Altijd! Tot! Het! Kamp! Van! De! Asocialen!) zou mijn mondhoeken verder omhoog krijgen.

Ik moet er daarbij bovendien over waken dat die beelden mij niet weer voor ogen komen van de Kortrijkse volksmens Vincent Van Quickenborne die na de bekerzege van KVK tegen Standard strategisch in het zicht van de vaste camera met een sjaaltje boven zijn hoofd op en neer stond te springen, of ik zou wellicht schaterlachend ons beduimelde lerarenhoekje binnenstrompelen.

Voetbal, in Kortrijk ook een feest voor de geest.