Ik haal mijn portefeuille uit mijn jaszak, zwaai er met het euh oog op een zo hoog mogelijke graad van terloopsheid van zo ver mogelijk mee naar het sensoortje en vervolgens opent de elektronische bewaker - geen klein beetje onder de indruk van zo'n dikke pak klantenkaarten, kassatickets, briefjes ter herinnering van nog af te handelen zaakjes, rekeninguittreksels en rosse centjes - fluks de schuifpoort, die zich met een lekker zoemend geluid achter de rest van het traliewerk terugtrekt.Lasergerichtheid.
Als ik er nu nog in slaag om bij het verlaten van de kooi het ontsnapknopje in te drukken zonder de hiertoe al veel te vaak gebezigde wijsvinger uit mijn jaszak te moeten halen, moet ook dit laatste onderdeel van mijn pendeltraject zich gewonnen geven aan de algehele coolheid die ik nu al sedert mijn 9,5 jaar (toen ik ophield met naar de Jefi-films te gaan op woensdagnamiddag) nastreef in het publieke domein. Suggesties welkom.
Op de foto staat Marie Vinck, ik dacht aan haar toen een collega me zei dat ze Hilde Van Mieghem (moeder van), Jef Lambrecht, Stef Kamiel Carlens en nog een stuk of wat bekende koppen op het verjaardagsfeestje van Jan Fabre gezien had vorig weekend, en (hier komt de link) ze vertelde mij dat slechts een kleine tien minuten nadat ik de fietsenstalling verlaten had. Ik had dus ook een foto van Jef Lambrecht, Stef Kamiel Carlens, een elektronisch oog of een fietsenstalling kunnen posten, maar doe dat lekker niet.
Lezergerichtheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten