Wat een goede huisvader wel doet? De afwas natuurlijk. En langetermijnsparen, eventueel. En pensioensparen ook. Ah, pensioensparen. Nog zo'n bizar woord. Zoveel jaren geleden plots het nieuwe wonderding: wie niet aan pensioensparen deed, was niet eens een huisvader of kon het nooit worden zo leek het wel, en af te trekken van de belastingen bovenop. En geef toe, klinkt er iets gezapiger, slaapverwekkender en minder gevaarlijk dan dat suffe 'pensioensparen'? Interviews met François de Keersmaeker tellen niet mee.
De brave huisvaders en huismoeders die dat best een goed idee vonden, wat geld opzij zetten voor later met een geruststellend kwaliteitslabel van Vadertje Staat, merken nu echter tot hun ontzetting dat ze feitelijk aandelen gekocht hebben en dat de waarde van hun pensioenspaaraandelen naar beneden dondert als had men er François aangehangen alvorens ze bij het beursafval te droppen. Daar had die bankdirecteur indertijd toch niets over gezegd?
Voor de zekerheid ben ik maar eens de definitie van 'sparen' gaan opzoeken in het woordenboek. Er stond in elk geval niet: 'Geld ter beschikking stellen van speculanten tot aan uw pensioengerechtigde leeftijd, met fiscale aftrekbaarheid om de rooien te sussen.' Waarom men het niet gewoon 'pensioenbeleggen' noemt? Omdat dat een lelijk woord is, veronderstel ik. Als het erom gaat goedehuisvadercentjes binnen te rijven, is esthetiek geen ijdel begrip in de bankwereld.
Ik ben er ook even mee begonnen toen ik net begon te werken en nog thuis woonde ("Ik zie dat je wat spaargeld over hebt - misschien moet je eens aan pensioensparen denken, dat is aftrekbaar"). In de vaste overtuiging dat het over sparen ging, althans meer wist men mij niet te vertellen en voor kleine lettertjes had ik geen tijd. Niet gejankt natuurlijk, ik ben jong, had de voorbije jaren toch andere prioriteiten dan pensioensparen en de beurzen hebben nog alle tijd om zich te herstellen eer ik mij terugtrek uit het beroepsleven. En wattafuk, dat ook.
Minder geluk hebben zij die rond deze tijd op welverdiende rust gaan en dachten dat hun spaargeld ergens veilig op de bank lag aan te dikken aan het gezapige tempo van François' buikomtrek. Door vetbetaalde CEO's allerhande werd er gerotzooid met hun centjes en nu de speeltijd voorbij is op de beurzen betalen zij de rekening. Nog minder geluk hebben zij die hun geld braafjes op een spaarrekening geplaatst hebben bij Kaupthing en nu maar kunnen hopen dat de zaak daar opgelost raakt. Niks geen 'speciale regeling' voor hen die vrede namen de rente van een internetspaarboekje.
Als daar maar geen goedehuisvaderdrama's van komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten