woensdag 5 maart 2008

Babyborrelbabbel


Of hoe de vraag "Wanneer kom je terug?" een grote vergissing kan zijn. Vorig weekend ging ik naar de babyborrel van mijn sympa collega Ellen. Met mijn lief en al, hup, helemaal naar Ingelmunster om daar mijn sociale plicht te vervullen, inclusief cadeautjes en heel de boel. Het probleem is dat ik mij die dag niet echt in staat tot voelde tot vlotte sociale omgang, en meestal is dat een teken van het Opperwezen dat ik beter gewoon thuisblijf en een boekje lees. Maar goed, onze planmaatschappij vereist nu eenmaal enig engagement, het is hier Wallonië of de scouts van Kwebbergem niet, en met de beste bedoelingen toog ik met mijn vriendin en een collega richting het Roeselaarse ommeland. Aldaar aangekomen was de eerste persoon die ik zag de secretaresse van mijn school, die momenteel op zwangerschapsverlof is. Ik speel op veilig en open de debatten met "Hey, Valerie! Hoe is 't?" ('Goed') Ik vervolg met wat in me opkomt en me ook een ongevaarlijke vraag om informatie lijkt: "En wanneer kom je nu terug?" Reactie van Valerie: een verontwaardigd 'Mo zeg!' Lap, tweede vraag al meteen fout, ik had het moeten weten.

Achteraf begon het mij te dagen. Vraag een vrouw eerst hoe het is met haar kindje en zo (zorg dat je thuis nog eens de naam en het geslacht opzoekt vooraf!), laat haar heel het verhaal doen over borstvoeding en 's nachts opstaan en alles wat bij zo'n nieuwe mens komt kijken, en informeer op 't einde eens langs je neus weg wanneer ze terugkomt. Had ik dus niet aan gedacht - ik zei het al: mijn humeur stond niet naar plichtplegingen. Bovendien liep naast haar net onze andere secretaresse, die momenteel de personeelsadministratie overneemt. Door te vragen aan Valerie wanneer zij terugkomt liet ik wellicht uitschijnen dat het tijd werd dat ze terugkomt of zo. Swat, al die ongeschreven regels van de sociale communicatie, leer ze mij niet kennen want ik vergeet ze toch meteen weer, ik blijf maar een jongen van het platteland. Babyborrelbabbels: echt niets voor mij.

Tenzij er jonge moeders in de zaal zijn die mijn vraag wel goed getimed vonden? I think not.

3 opmerkingen:

freaq zei

Aarghl, ze zouden een editfunctie op het leven moeten kunnen steken hé Punker! :p

Volgens mij hoorde die 'mo seh' ook gewoon bij het clichégesprek - ze moeten ergens opgeslagen liggen in de archieven van het Opperwezen, die draaiboeken - en vond Valerie dat dat zo hoorde, die reactie.

Allemaal niet te veel van aantrekken, boefen voor dood moet je doen op zo'n recepties, en that's it! ;-)

Your Daniel zei

Okayah, eerste reactie op mijn blog - I owe you one Freaq!

Dat boefen voor dood is inderdaad nog het beste. Straf trouwens hoe met die baby's heen en weer gesjouwd wordt op zo'n babyborrel en hoe iedereen die ongegeneerd zit te bepotelen.

Jan zei

Goh, gepast reageren, da's inderdaad vaak niet simpel. En als je dan al even verstrooid en makkelijk afgeleid bent als ik, tja dan loopt het zeker geregeld eens mis.

Eén voordeel: eens die spruiten enkele maanden ouder zijn, kunnen die het doorgaans perfect met mij vinden. En de dames vinden dat dan nog geweldig sympathiek ook. Als dat niet geweldig is!