Allemaal Sammy

Er viel weer wat af te lachen op radio en televisie de afgelopen week. Niet alleen op 1 april (zie mijn vorige postje), maar ook op woensdagavond op VT4 bij FC Nerds. 'Geen uitlachtelevisie', zo bezweerden de makers ons vooraf, maar anderzijds werd - ten behoeve van wie uit zichzelf geen leukigheid weet te verzinnen wanneer Sammy een volgende keer zijn kansen waagt op de lokale KLJ-fuif - subtielweg dit liedje van Ramses Shaffy gemonteerd onder het fragment waarin hij er maar niet in slaagt de bal te drijven en ondertussen de rest van het speelveld te overschouwen. 'Kijk omhoog Sammy', jawel.

Al doen we hiermee natuurlijk het educatieve element van dit programma onrecht aan. Wie zich ooit al eens afgevraagd heeft hoe zestien sportanalfabeten zonder noemenswaardig overschot aan fysiek uithoudingsvermogen het zouden doen op een voetbalveld (en wie heeft zich dit niet al eens afgevraagd? - moeha) kan uit dit programma immers lering trekken voor een scriptie dienaangaande - al dreigen de conclusies weinig verrassingen te bevatten. Mijn gemoed swingt voorlopig tussen 'medelijden' en 'zelf gezocht', Sammy.

Een veel leuker idee en wél een originele format: laat een presentator los op vijf mysterieuze gasten die hij pas op het moment zelf voor het eerst ziet of leert kennen. De naam: Het programma van Wim Helsen. Vorige vrijdag zo hard gelachen dat ik Wim Helsen van opgezet spel begon te verdenken. Klopt de premisse dat hij zijn gasten vooraf niet kent wel helemaal? De betrokkenheid van regisseur Jan Eelen (zie ook: In De Gloria) voedt natuurlijk de twijfels dienaangaande. In beide gevallen (opgezet spel of niet) is het goed gedaan, dat staat vast. Had helemaal niet misstaan op Eén, overigens.

En ja, vorige week heb ik ook hard gelachen tijdens het optreden van deze groep uit Oostende met de toepasselijke doch poëtische naam Preuteleute tijdens de festiviteiten naar aanleiding van de onafhankelijkheidsverklaring van Gent. Met een voorbinddildo en bloedserieuze blik in de ogen op het ritme van een discodreun een refrein met de woorden 'dikke tettn, dikke billn, dikke lippn' op een vol Sint-Jacobsplein loslaten: het vergt enige durf en ik had nooit gedacht dat ik mijn hart nog zo zou ophalen aan dergelijk studentikoos amusement. Ongetwijfeld iets voor Het Programma Van Punkerke.

De ijzersterke tekst kan overigens nog van pas komen tijdens 'Kilo's op de Catwalk', het VT4-programma dat ons dit najaar zal leren hoe dames met het nodige overgewicht het ervan afbrengen op de modeloper.

En zo worden we vroeg of laat Allemaal Sammy.